Op  15 april reisden wij naar het landelijke Zuid-Limburgse Voerendaal om, als enige van de Dames A-jeugd, de laatste wedstrijd te spelen tegen Gemini. We stonden 1 punt achter op Margraten en Noav. Bij winst zouden wij kampioen worden in de Nederlandse Handbal Verbond. We wisten dus wat te doen.

Voor aanvang van de wedstrijd had coach Dominique extra zuurstof in de aderen van alle speelsters gespeecht. Hij wou onze sterke punten in elke fase van de wedstrijd terug zien. Goed verdedigen als één blok en snel counteren. De scheidsrechter floot de eerste helft op gang en al snel liepen wij 2-6 uit met enkele mooie acties en doelpunten. De vele meegereisde supporters zorgden voor de nodige decibels bij elke goede actie en doelpunt met trommel en kartonnen handklappers en werd de DHCO-vlag fier in de lucht gestoken. Top was dat!

Op hetzelfde elan gingen we door en bij de rust stonden de cijfers 6-15 op het scorebord te blinken. We waren technisch, tactisch en fysiek de sterkere ploeg.

In de tweede helft bleven we ons inzetten om in onze laatste wedstrijd een mooi resultaat te behalen. Na 20 minuten zagen we 10-24 schitteren op het scorebord, maar dat had hoger kunnen zijn als de palen en deklat van het doel niet in de weg hadden gestaan. Nog 10 minuten om de 30 te halen maar diezelfde lat en paal verhinderde dat. Eindstand 13-27. De DHCO-meisjes M19 zijn kampioen Dames A-jeugd NHV.

We kregen nog een fles met chocolade snoepjes van Gemini en in de kleedkamer ontvingen wij allemaal een beker van onze fiere coach Dominique. Samen hebben wij geklonken en gedronken op deze collectieve prestatie.

Kampioen zijn is plezant, olé olé. Op naar de finale VHV M19.

(Verslag: Fien Geunens)

Afgelopen zaterdag speelden we uit tegen Hamont.  We waren een beetje nerveus voor de aanvang.  Bij de twee vorige wedstrijden konden we er één winnen met slechts 1 punt verschil en de andere was gelijk spel.

Onze laatste match was een beetje een speciale. Sonja Pinxten en Nathalie Snoekx speelden hun laatste match en Miel coachte de laatste keer bij DHCO. Zij worden daarom samen met Elke Tijskens, die vorig seizoen haar laatste wedstrijd speelde, nog eens extra in de bloemetjes gezet. Bedankt voor de vele jaren, we zullen jullie missen!

Over de match nu. We begonnen met een snelle opzet van onze dames. Na 5 minuten was het 3 – 0. De dames van Hasselt scoorden een eerste keer in de 9de minuut. Daarna verzwakten we in de verdediging waarvan Hasselt gebruik maakten. We gaan de rust in met 8-10. Een positieve speech van Miel in de kleedkamer later zorgde ervoor dat we weer vol goede moed aan de 2e helft starten. Het bleef echter moeilijk tot de 10 minuut waarop Hasselt uitliep tot 14 – 11. Deze laatste match mochten we echter niet verliezen voor het waardig afscheid van onze medespeelsters en coach en dus zijn we stevig teruggekomen. In de 15de minuut kwam het gelijk met 14-14 en op 20 minuten bouwden we onze voorsprong uit tot 17- 15.  We hielden vol en Hasselt kon niet meer bijbenen. De laatste match eindigde met 24-17.

Flessen kunnen ontkurkt worden en een feestje mag gebouwd worden. Want ook zijn we kampioen geworden in onze reeks!

(Verslag: Nele van Gemert)

Woensdag 11/04 stond de voorlaatste match van het seizoen op het programma. Bij winst waren we zeker van de titel in de provinciale reeks. Twee keer dit seizoen konden we Tongeren al verslaan. Op naar nummer 3 op rij!

Omdat de match op woensdagavond trainingsuur gespeeld werd, hadden we een talrijke opkomst. Met 14 dames sterk stonden we klaar om de overwinning tegen Tongeren binnen te halen.

De match startte echter heel moeizaam. Pas na 7 minuten kregen we onze bal voor de eerste keer in de netten, 1-1. En moeizaam bleef het gaan.  Traag spel en een goede Tongerse doelvrouw zorgden voor een gelijk opgaand spel in de eerste helft. We gingen rusten met 10-10.

Gemotiveerd startten we aan de tweede helft. Het ging een beetje vlotter en we konden stilaan wat uitlopen. Zelfs het duo in het zwart en een bijna gesneuvelde vuilbak konden ons niet tegenhouden op pad naar de overwinning. Eindstand 24-17.

(Verslag: Liesbeth Jannis)